Spons is een soort polyurethaanschuim en het is ook een soort zacht polyurethaanschuim.
Vanwege de poreuze honingraatstructuur heeft de spons uitstekende eigenschappen op het gebied van zachtheid, waterabsorptie, elasticiteit en waterbestendigheid, waardoor hij veel wordt gebruikt in banken, kleding, matrassen, flexibele verpakkingen en andere industrieën.
De belangrijkste grondstoffen van sponzen:
1. Organisch isocyanaat: het meest gebruikte isocyanaat is methyleendiisocyanaat, kortweg TDI. Er zijn twee isomeren, namelijk 4murTDIJI 6murTDI.
Bij de productie van sponzen is 4-TDI verantwoordelijk voor 80% van het totaal.
2. Polyetherpolyol: de spons maakt meestal gebruik van polyetherpropyleenglycol en polyetherglycerol, die minder functie hebben (2-3), een lage hydroxylwaarde en een hoog molecuulgewicht.
De molecuulformule is CH3-CHO (C3H6O) m (C2H4O) nH CH2O (C3H6O) m (C2H4O) nH.
3. Katalysator: de katalysatoren die de reactie van polyetherpolyol en isocyanaat kunnen bevorderen om ketengroei te bewerkstelligen zijn stanno-octanoaat en dibutyltin.
De katalysatoren die de verknopingsreactie en het CO2-gas dat vrijkomt bij de reactie tussen isocyanaat en water bevorderen, zijn triethanolamine, triethyleendiamine, triethylamine enzovoort.
4, schuimstabilisator (schuimstabilisator): veelgebruikte siliconenschuimstabilisator, voornamelijk met behulp van silicium-koolstofbinding Si-C-copolymeer, de dosering is ongeveer 0.5% 5%.
5. Schuimmiddelen voor uitwendig gebruik: Vaak worden fluorkoolwaterstoffen met een laag kookpunt gebruikt, zoals fluortrichloormethaan (Fmur11).
Omdat het niet milieuvriendelijk is, wordt in plaats van Fmur11, oftewel dichloormethaan, doorgaans cyclopentaan gebruikt en de werking is goed.
6. Water: bij de productie van spons is water onmisbaar. Water reageert met TDI waarbij CO2-gas vrijkomt, dat een rol speelt bij de ketengroei.
